' po co się wcinasz i w moim życiu szperasz, już bardziej nie zaszkodzisz mi w moich papierach '

Wybuduje sobie most. Nie będę czekała aż ludzie wykwalifikowani do tego zabiorą się do pracy. Każdą belkę, bez jakiegokolwiek wyjątku przymocuję własnym charakterem. Każdy łańcuch umieszczę własną osobowością. Każdy gwóźdź wbiję sobą samą. Samodzielnie, bez niczyjej pomocy przejdę na drugi koniec. Nie będę od nikogo zależna. W kolejce do głowy zeka milion myśli. Pewnie każda z nich jest objawem strachu, niepewności. Pewnie wraz z nimi nasunie się wiele wątpliwości. Pewnie one ukarzą nagą prawdę o pomysłach i myślach. Pewnie tak. Ale co z tego, czy wątpliwości mają wykluczyć rezalizację własnych celów? Czy znowu- jak dawniej mam iść za tłumem i kiedy lud zacznie rzucać kamieniami ja też mam wziąść do ręki jeden z nich i wymierzyć cios? A może słuszniejszą z opcji będzie obranie własnego azymutu, zgodnego z moim osobistym sumieniem? Nie. Nie pódję za tłumem. Nie będę pokornie dostosowywała się do norm ludzkich. Tak. Pójdę własną nieprzetestowaną jeszcze drogą i samodzielnie dokonam osądu. Stwierdzając czy wybrałam słusznie czy też niekoniecznie uczynie swój własny rachunek sumienia. No to pozostało już tylko dziewięćset tysięcy dziewięćset dziewięićdziesiąt dziewięć myśli.

http://ilrap.odpowie.pl

btw.

bu!