#197

 Mamy większe domy, lecz mniejsze rodziny.

Więcej możliwości, lecz mniej czasu.
Mamy więcej tytułów, lecz mniej rozsądku.
Więcej wiedzy, lecz mniej zdrowej oceny sytuacji.
Mamy więcej specjalistów, lecz i więcej problemów.
Więcej leków, lecz mniej zdrowia.

Tracimy wiele bezpowrotnie.
Śmiejemy się za mało.
Jeździmy za szybko.
Gniewamy się za wcześnie.
Pogodzimy za późno.
Czytamy za mało.
Telewizji oglądamy za dużo.
A modlimy się zbyt rzadko...

Mnożymy majątki, okrajamy własne wartości.
Mówimy za dużo, kochamy za mało, kłamiemy zbyt często.
Uczymy się, jak zarabiać na życie, lecz nie uczymy się, jak żyć.
Mamy stabilne budowle, lecz kruche charaktery.
Coraz szersze autostrady, lecz coraz węższe poglądy.

Przebywamy drogę na księżyc i z powrotem, lecz mamy problem przekroczyć ulicę i poznać nowego sąsiada.
Zdobywamy wszechświat, ale nie swoje wnętrze.
Rozbiliśmy atom, ale nie nasze wyobrażenia.
Piszemy więcej, uczymy się mniej.
Więcej planujemy, a mniej realizujemy.
Nauczyliśmy się spieszyć, ale nie czekać.
Mamy wyższe wynagrodzenie, ale niższą moralność.
Tworzymy coraz więcej komputerów, przechowujemy coraz więcej informacji, lecz komunikujemy się coraz mniej, mniej i mniej.

To czas szybkiego jedzenia, lecz wolnego trawienia.
Wielkich mężczyzn, małych charakterów.
Czas większej ilości pracy, mniejszej ilości zabawy.
Większej ilości różnych posiłków, mniejszej ilości witamin i minerałów.
Piękniejszych domów... ale większej ilości rozwodów.
Czas, kiedy mamy mnóstwo w oknie, a nic w pokoju.

Dlatego proponuję, nie zostawiaj nic na szczególną okazję.
Gdyż każdy dzień, który przeżywasz, jest szczególną okazją.
Poszukuj wiadomości, więcej czytaj, siedź na werandzie
i podziwiaj krajobraz bez myślenia tylko o swoich potrzebach.

Spędzaj więcej czasu z rodziną i przyjaciółmi.
Jedz ulubione potrawy i odwiedzaj miejsca, które lubisz.
Używaj swoich kryształowych kieliszków,
nie oszczędzaj najlepszych perfum,
ale używaj ich zawsze, jeśli czujesz, że tego chcesz.

Odrzuć ze swego słownika wyrazy takie jak:
kiedyś", może", oraz później"
napisz ten list, który chciałeś napisać
może kiedyś".
Powiedz swojej rodzinie i przyjaciołom
Jak bardzo ich kochasz.

Nie odkładaj nic, co wprowadza uśmiech
i radość do Twojego życia.

Każdy dzień, każda godzina, każda minuta jest wyjątkową.
A Ty nie wiesz, czy nie będzie Twoją ostatnią.
Jak jesteś bardzo zajęty i nie masz czasu,
by przekazać to przesłanie komuś, kogo kochasz,
i mówisz, że przekażesz je kiedyś później"
To wierz mi, że kiedyś później".
może Ciebie już tu nie być, byś mógł to zrobić.

Lub co gorsza może nie być ich.

                                                                                        - na podstawie "Paradoksu naszych czasów" Dalai Lamy