Budzi­my się ra­no by przeżyć dzień

By przeżyć czas jeszcze niez­na­ny

By stworzyć his­to­rię swo­jego życia

By z życia wy­ciągnąć to, co ma do zby­cia

Myśli nam tworzą swą mapę z po­ran­ka

Uczu­cia kołaczą się w ser­cu

Krok pier­wszy  niepew­ny, ich później ty­siące

Pla­ny, marze­nia nadzieją pachnące

A po­tem codzien­ność, czas ciągle ucieka

Mi­nuta nie równa mi­nucie

Słowa i szep­ty, ludzkie roz­mo­wy

Dziesiątki twarzy i ges­ty i mo­wy

I zachód słońca, czułość o zmie­rzchu

Og­niskiem rodzin­nym og­rza­ne dłonie

Rachu­nek su­mienia, czy­ny zdradzo­ne

Ja, Ty, My  i światło zgaszo­ne 

Budzi­my się ra­no by przeżyć dzień

By przeżyć czas jeszcze niez­na­ny

By stworzyć his­to­rię swo­jego życia

By z życia wy­ciągnąć to, co ma do zby­cia