Czas. No właśnie.. niby zwykłe,codziennie wypowiadane słowo,a jaką ma wartość.

Kurwa. Jaki on jest dla nas niesamowicie ważny. Zapier***a jak popierdo***y .. szkoda.

Od jakis dwóch lat staram się poukladać racjonalnie swoje myśli.

Staram się ułożyć wszystko w czasie,by było dobrze..

ale nie mi, innym.

Staram się by wszystko było okej, by wyglądało jak należy,

żeby miało swój kształt i charakter.

Ale dzisiaj nie wiem. Stało się coś, a niby nic.

Po prostu leżąc przed tv, wyszło tak, że doszłam do pewnych wniosków.

Nie chce się podporządkowywać zasadom.

Dosyć,

Ja, to ja i nie każdy to zaakceptuje. Tylko Ci co chcą, a ja chcę być sobą.

Fakt, mam wredny charakter, mam swoje poczucie humoru.. uwielbiam się śmiać a nie każdemu to pasuje,pech.. ;o

niestety jestem jakby wybrakowany, odmiennym egzemplarzem człowieka.

Chce zmienić tylko tyle w sobie, bym zaczęła dojrzale patrzeć w przyszłość. Bo to, co teraz zrobię będzie procentowało na moim życiu. Albo będzie zajebiste,albo nie. ;)

Nie zwracając uwagi na poglądy,komentarze innych, bo w końcu mam swoje, a żaden inny człowiek nie zrealizuje moich ambicji za mnie.

Trzeba się wziąść ostro do roboty,bo chce osiągnąć pierwszy cel - upragniona praca, żeby potem nie być przeciętnym polakiem,który wpada w rutynę życia. Jest bo jest. Musi bo musi.

Nic nie musisz,mozesz tylko chcieć.

A ja chce. Chce każdego jebanego ranka budzić sie i spełniać w swoich planach.

i chce również by życie dawało mi kopy i mocne znaki bym je doceniała, bo dzięi nim jestem taka a nie inna.