Droga się prostuje

Droga się prostuje i jest coraz jaśniejsza, gdy bez szukania rozumowych przygód i rozumowych podpowiedzi.

To chcenie ducha, by rozpoznać Prawdę, prostuje drogę w każdej chwili, kiedy wspiera się Słowem, wsłuchuje się w swoje uczucia, aby przejść z nawyku rozumowego myślenia na odczuwanie, bo uczuciem rozpoznam Prawdę, a rozumem nie.

Rozum, choć narzędzie ducha, tak został rozpędzony w swojej pracy, że wyprzedził i zagłuszył uczucia płynące z ducha i mknie na oślep ku przepaści kierowany żądzami, niszcząc po drodze to, co prawdziwe i piękne, subtelne i duchowo kochane, gdyż rozum jest bez kierowania się uczuciem, bez możliwości by rozpoznał "wyższe wartości".

Brak równowagi w posługiwaniu się tym narzędziem przez ducha, to katastrofa dla obu.   

Droga się prostuje, kiedy przejawia się chęć szukania prawdziwych odpowiedzi, kiedy słucham siebie ducha, duchowych podpowiedzi.

Droga się prostuje, kiedy jest przekonanie, iż celem jedynym jest Prawda w każdym działaniu, każdym szczególe, kiedy tak, znaczy tak, fikcję w całości odrzucam. Potrzebna jest dyscyplina i konsekwencja w tej drodze, pokora wobec działających Praw Pana Stworzyciela.

Życie na Ziemi, to poważna praca dla ducha, wykonywana z uczuciem i na luzie, z pełnym zaufaniem i przekonaniem wobec działających Praw Pana Stworzyciela, z miłością duchową do Pana Stworzyciela.

Koniec rozumowego przedstawienia!