"Przeciez było Proszę Pani

tyle kłótni między nami

tyle słów płynących łzami

tyle listów...

Więc to chyba jednak moja droga, nie było znowu takie nic..."

Można zapomnieć o człowieku. Można, naprawdę.

Można wybaczyć wszystko, co ma się do wybaczenia.

Można zobojętnieć i pogodzić się ze światem. Ale pójść dalej nie można...

Zostaje w nas ślad niezatarty. Wspomnienia. I każde miejsce, zapach, gest przypominają o wszystkim.

Człowiek jest wolny od drugiego człowieka. Ale nigdy od samego siebie. Nie mamy wolności od wspomnień.

A szkoda...

"Wtedy było Proszę Pani

takie niebo ponad nami

i ulice z kałużami złotych liści...

Więc to chyba moja droga, nie było zowu takie NIC."

Where there is desire there is gonna be a flame
Where there is a flame someones bound to get burned
But just because it burns doesnt mean youre gonna die
You gotta get up and try, try, try
Gotta get up and try, try, try
Gotta get up and

try,

try,

try

...