Dawno nic nie dodawałam. Raz na jakiś czas w sumie notka by się przydała. Nie mam najmniejszej ochoty na nic, brak humoru, dziwny dzień. Może znowu zaczne pisać, nic pewnego. Słucham dołujących nutek więc coś się nawinie. Nie wiem nawet od czego zacząć za dużo tego wszystkiego. Wszystko się zmieniło. Nic nie jest tak samo. Lepiej / gorzej? Sama nie wiem. Nie wiem co myśleć, nie wiem co czuć, co sądzić. Wszystko jest zbyt trudne. A może zbyt trudne dla mnie? Mam tyle pytań, na które nie umiem sama odpowiedzieć. A najbardziej na pytanie "Dlaczego tak to się skończyło". Niby coś się kończy, coś zaczyna.. Chciałabym, żeby to wszystko było łatwiejsze, lecz nie wszystko jest happy end'em. Szkoda. A czego najbardziej? Tych wszystkich wspólnych spędzonych dni, tych cudownych dni, których nie żałuje. Tyle ludzi odeszło z mojego życia, że zastanawiam się, czy coś ze mną jest nie tak... Każdy wybrał swoją drogę. Ciekawe jak daleko zajdzie. Nauczyłam się mniej ufać, bo nie warto. Dlaczego? Mniej się zawiedziesz. Chociażby nigdy tego nie unikniesz. Zawsze coś Cie spotka, co zaboli. To wszystko jest po*ebane. Sama sobie się zastanawiam, czemu ja to tutaj pisze. Może spotkam kogoś, kto ma podobną sytuację. Bo zazwyczaj najwięcej odzywa się osób, które gówno przeżyły-gówno wiedzą. Gardzę ludźmi. Za każde kłamstwo, każdą krzywdę wyrządzoną mi jak i bliskim mi osobom. Wykastrowałabym również wszystkich "mężczyzn" niewiernych w związkach. Nienawidzę. Nienawidzę również siebie, za każdy ból wyrządzonym niektórym osobom, za ten chłód do niektórych, przykre słowa, gesty, braku uczuć... Nie wiem co mi samej jest. Sama chciałabym się dowiedzieć. Może wszystko się jakoś ułoży. Chociażby nadzieja matką głupich. Taa..  Nie wiem już nawet czy mam dla kogo trzymać uśmiech na twarzy. Przecież lepiej udawać, że wszystko dobrze, niż każdemu się tłumaczyć co mi jest. Nic nie jest okej.. Wszystko stało się zbyt szybko. Zbyt szybko wszystko się roz*ebało. Mam małe promyczki szczęścia, za które dziękuje.. Chęć być tą "jedyną" mnie przeraża. Lecz boję się komukolwiek zaufać. Chciałabym móc wtulić się w czyjeś ramiona i czuć się ważna. Wierzę, że kiedyś to nastąpi.. Kiedyś tak miałam.... Jedynie co mogę więcej dodać to, że kończę, bo znowu jedynie co robie to ocieram łzy z policzków.
Dobranoc..