22.10

Tak, to ja..

Popycham drzwi chociaż piszę ''ciągnąć'', śmieje się jeszcze bardziej gdy próbuję wytłumaczyć z czego sie śmieje, wchodze do pokoju po to, aby zapomnieć co miałam tam zrobić. Ukrywam swój ból przed tymi których kocham, mówię ''to długa historia'', gdy nie chce wyjaśniać tego czego nie chce. Płaczę częściej niż sobie myślisz, dbam o ludzi, którym na mnie nie zależy, jestem silna dlatego, ze muszę, a nie chcę. Staram się Ciebie słuchać nawet jeśli Ty nie słuchasz mnie.

Chciałabym, żeby ktoś nas zamknął w jednym pomieszczeniu i żebyśymy sobie wszystko wytłumaczyli.

Niektórych błędów po prostu nie da się naprawić i trzeba żyć tym co zostało i zapomnieć o stratach, choć to boli.

Damy radę. ;)