Puściły mi dzisiaj nerwy.

Dziwnie się czułam nie mogąc się uspokoic przez prawie dwie godziny.

Stałam i starałam się słuchac tego co się do mnie mówi, ale żadne siły nie były w stanie skupic moich myśli.

''Przepraszam muszę iśc po chusteczki - coś się stało? - NIC ''

Uwielbiam to mówic w stanie kiedy łzy samoistnie lecą mi z oczu, a ręce trzęsą się jak narkomanowi na głodzie < ok >

Naprawdę nic się nie stało, jest świetnie, krzycz i wytykaj każdy najmniejszy błąd, moja psychika jest chora na tym punkcie.

Zastanawia mnie tylko ile wytrzymam.

Jak teraz nie dam rady się ogarnąc to chyba mogę zacząc uciekac w sensie metaforoczynym i każdym innym.

Ale to nic, mów dalej, miałabym tysiące i miliony pomysłów jak przestac się tym przejmowac, uciec i zostawic to wszystko daleko za sobą.

'' -a nie myślisz, że miło siedziec w parku i patrzec na kaczki?

- z tego nie ma żadnych pieniędzy, proszę pana.

-dobra, spierdalaj.''

dziekuje, dowidzenia,