Czasem milczenie jest najgłośniejszym, najrozpaczliwszym krzykiem,

Jest smutku dotykiem...

Milczę -

A może właśnie krzyczę ?

Może wpatrzone pustym wzrokiem w dal oczy

Właśnie potrzebują pomocy ?

Mrok i rozpacz kryją się gdzieś w głębi mojej pozornie tak promiennej, radosnej duszy,

Udawany - niby szczery śmiech - milczący krzyk zagłuszy.

Szczęśliwa ? Nie do końca...

Raczej wierząca, że zobaczy zza chmur choć jeden promień słońca

Wszystkie uczucia, pozytywne i negatywne, tak pomieszane -

Bardzo to życie skomplikowane...

Miłość - nienawiść, nadzieja - i jej brak

I to ciągłe milczenie, milczenie będące krzykiem głośnym tak...

Smutek i szczęście - zmieszane w jedno wielkie niedomówienie.

"Już nigdy nie będę żałować" - niewykonalne postanowienie.

Przyjaciel czy wróg ? Zaufać czy nie warto ?

Wszystkie podpowiedzi, znaki na niebie i ziemi już dawno zatarto...

Samemu trzeba decydować -

Z własnym JA się mocować

Krzyczeć czy milczeć ?

Przcież to jedno... kto tego nie zaznał - nigdy nie będzie wiedzieć...

OSKAR