Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo :)

Nie umiałbym przeprosić ich, za żadne z moich słów,
Choć po większości z nich zostało krótkie echo, wstyd i brud.
Lud ma swój głos, ma swoje sny i błędy mieliśmy
I nie chcieliśmy być jak wszyscy ci następni tu.
Spajał mnie z Tobą ból, zawsze pół na pół.
Byliśmy głupi i ślepi, jak każdy życia król.
Sól naszych czół tylko łamała słów gorycz,
Kiedy gasły neony wokół kolejnej z tych pustych dróg.
Jedyny nasz wróg to my, sami tu.
Przerysowani i ućpani czymś czego jeszcze nie znamy,
Gdy budzi nas znów ten sam wiatr i szklany chłód,
I pomagamy mu, kopiąc sobie grób własnymi rękami.
Zbędny trud - wierzyliśmy do końca
Szukając przez palce nocą słońca, pijani wspak.
Nikt nie mówił nam jak latać tak,
Kilkadziesiąt centymetrów ponad jednym z wietrznych miast.