4.

                                                   klikamy fajne 

Jeśli macie jakieś opisy - [email protected]

Polecam photoblogi: smileeeex3 i welcomeinmyworld12

Żyjemy. Byle do piątku, byle do świąt, byle do wyjazdu, byle do lata, byle jak.

Na­wet jeśli cza­sem trochę się skarżę - mówiło ser­ce - to tyl­ko dla­tego, że jes­tem ser­cem ludzkim, a one są właśnie ta­kie. Oba­wiają się sięgnąć po swo­je naj­wyższe marze­nia, po­nieważ wy­daje im się że nie są ich god­ne, al­bo że nig­dy im się to nie uda. My, ser­ca, umiera­my na samą myśl o miłościach, które prze­padły na zaw­sze, o chwi­lach, które mogły być piękne, a nie były, o skar­bach, które mogły być od­kry­te, ale po­zos­tają na zaw­sze niewi­doczne pod pias­kiem. Gdy tak się dzieje, zaw­sze na ko­niec cier­pi­my straszli­we męki.

Po­zos­tanę tu przy to­bie, dopóki przychodzić będziesz na brzeg tej rze­ki. A gdy pójdziesz spać, ułożę się do snu u drzwi two­jego po­koju. A kiedy od­jedziesz, podążę twoim śla­dem. Aż po­wiesz mi: Zos­taw mnie!, a wte­dy odejdę. Ale do końca moich dni nie przes­tanę Cię kochać. 

Słodzik - cukier
Oszust - morderca

Nig­dy nie próbo­wałam uda­wać ko­goś in­ne­go. Nie śpiewałam jazzu czy kla­sycznych piose­nek. Cały czas śpiewałam rock and rol­la, rhytm and bluesa i bluesa. Chciałam je­dynie, po­dob­nie jak wcześniej, gdy jeszcze byłam z Ikiem, aby mo­je kon­certy były bar­dziej twórcze. Chciałam śpiewać bal­la­dy. Zaw­sze chciałam po­kazać ludziom, że umiem śpiewać. 

'- Kochasz go? 

- Tak... 

- To mu powiedz w końcu! 

- Nie. Bo widzisz to jest tak

jak z zakupami. Widzisz wymarzoną rzecz na wystawie, a wiesz, że Cię na nią nie stać.' 

Każdy po­winien mieć ko­goś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiado­mo jak dziel­ny, cza­sami czu­je się bar­dzo samotny. 

Ważne jest by nigdy nie przestać pytać. Ciekawość nie istnieje bez przyczyny. Wystarczy więc, jeśli spróbujemy zrozumieć choć trochę tej tajemnicy każdego dnia. Nigdy nie trać świętej ciekawości. Kto nie potrafi pytać nie potrafi żyć.

[...] życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć.

Szczęśliwie, analizowanie nie jest jedyną metodą na rozwiązanie wewnętrznych konfliktów. Życie samo w sobie wciąż pozostaje bardzo efektywnym terapeutą