28

a pod warstwą makijażu

i gdy milknę

jestem taka sama jak wszystkie inne dziewczyny

boję się poznawać ludzi, zbyt wiele razy zostałam odrzucona

czy ktokolwiek czuł taki strach przed prostymi czynnościami jak ja?

lekarze, tabletki i terapia to moi jedyni przyjaciele

zaczynam powoli walczyć, jedynie dzięki mamie i pani A

nie ufam psychiatrom, jedna już mnie prawie zabiła.. dobrze, że skończyło się tylko szpitalem

gdy lęk ustępuje widać rozluźnienie na mojej twarzy

swbodoniejszy głos, dłonie przestają drżeć pod ławką

sobą czuję się już tylko w nocy gdy mogę się odprężyć

czy moje słowa mają sens?

zawsze czułam się nie wystarczająco dobra

cokolwiek robię jest źle, jestem straszną niezdarą z marzeniem o perfekcjoniźmie 

bardzo cieszę się, że jadę pod koniec miesiąca do Berlina w końcu odpocznę w miejscu które uwielbiam, jest na drugim miejscu po Paryżu!

spróbuję dogadać się z ludźmi po angielsku ciekawe jak to wyjdzie gdy ledwo porozumiewam się po polsku

czekam na Sonię, a niech ci będą te twoje ciastka! dzisiaj wypijesz ze mną litry kawy o.o

Straciłem trochę przyjaciół, poznałem trochę nowych, 

ale niedawno odeszli

Mówili, że będziemy się trzymać razem do śmierci, ale gdzie oni kurwa teraz są?

Teraz kiedy ich potrzebuję, nie widzę żadnego z nich