Do rysowania powróciwszy z przyczyn najchujowszych.

Czasem zdaje się, że wszystko jest w należytym porządku. Że niczego do szczęścia więcej nie potrzebujemy, a jedyne, czego chcemy, to stabilność. I tu jest pułapka. W życiu nie istnieje coś takiego jak stabilność. Może być jedynie wspaniale, źle, albo najgorzej. Nigdy inaczej. Nawet, jeśli wydaje sie, że może. Szczęście to sprawa niesamowicie krucha. Pewnego dnia stwierdzasz, że jesteś szczęśliwy i wiesz, że nic nie może tego zepsuć. I nagle dowiadujesz sie, że odeszła bliska Ci osoba. I wszystko rozlatuje się na małe kawałeczki. Chciałabym mieć choć jeden, tylko jeden pieprzony dzień, w którym mogłabym zapomnieć co to smutek, cierpienie czy tęsknota. Bym mogła cieszyć się każdym branym głębokim oddechem, każdą jedną chmurą na niebie, każdym słowem wypowiadanym z jego ust i być przy tym przekonana, że jestem szczęśliwa, bez żadnych "ale". Chciałabym, żeby rzeczy tak banalne sprawiały, że będę czuła w sercu nieokreśloną radość. Ale też, żebym mogła powiedzieć i zrobić to, co zawsze chciałam, a nie zdążyłam. Może przez brak odwagi, a może po prostu z głupoty. Żebym na chwile mogła uwolnić się od wyrzutów sumienia, które rozpierdalają mnie od środka. Zdarzają sie dni chujowe, takie jak mój wczoraj. Człowiek wykończony psychicznie jebnie sie do łóżka i pomyśli, że jak wstanie, to będzie tylko lepiej. Ale niee kurwa, przecież zawsze może nas dopierdalać podświadomość, wkradając się do snów... Z pewnych sytuacji nie ma ucieczki. Nie ważne gdzie byś jej szukał.

Kurwa, jak historia lubi się powtarzać. 

Where'd you go? 
I miss you so...
Seems like it's been forever
that you've been gone...