nigdy nie pomyślałabym, ze można tak się zakochać. że można żywić do kogoś tak wielkie uczucie. i nie przez tydzień, ewentualnie 2. tylko miesiące. chujowa sytuacja, bo nieważne co Ci powiem to i tak to niczego nie zmieni. to jest najgorsze. kochać kogoś i nie móc być z tą osobą. musisz żyć z tym uczuciem. z dnia na dzień staje się to coraz trudniejsze. męczy mnie codzienny płacz. on nic nie daje, a mimo tego wylewam coraz to wiecej łez. a chęć żebyś był blisko jest większa od czego kolwiek. tak bardzo chciałabym Cię móc przytulić, poczuć, ze jesteś obok. tak właśnie: chcieć a móc. nie wiem co mam ze sobą zrobić. czuję się beznadziejnie. nie mam sił. nie chcę już chodzić z uśmiechem na twarzy tylko dlatego, żeby nie sprawiać komuś kłopotu. każdy ma wystarczająco problemów a ja swoja osobą nie chcę być dodatkowym obciążeniem. chciałabym, żeby ktoś był przy mnie nie dlatego, że mu mnie szkoda, żal. ale dlatego, że tej osobie na mnie zależy. każdy przecież kogoś takiego potrzebuje. chociaż odrobinę miłości. bez tego nie można normalnie funkcjonować. znacznie lepiej sie żyje ze świadomością, ze ktoś Cię kocha. ale w mojej sytuacji.. kocham kogoś tak jak nikogo jeszcze nie kochałam. ale bez wzajemności. to po prostu rozpierdala od środka.


http://www.youtube.com/watch?v=5eFdt6Y_34E