Normal 0 21 false false false PL X-NONE X-NONE

Odebrała telefon , to on. - Skarbie za 15 min u Ciebie? - usłyszała głos swojej miłości . - Jasne . Odłożyła telefon i podeszła do szafy z ubraniami . - Kto dzwonił ? - usłyszała czyjś głos dobiegający z telefonu , widocznie się nie rozłączył . Gdy chciała już nacisnąć czerwoną słuchawkę usłyszała dalszy ciąg rozmowy. - No stary , teraz musisz ją już tylko zaliczyć i zakład jest Twój. Co ? nie chciała wierzyć w to co słyszy . - Jaki zakłada ?! Co ona wygaduje ?! - łzy napłynęły jej do oczu. Był załamana , ale szybko doszła do siebie . Nie chciała dać mu nic po sobie poznać . Dzwonek do drzwi ; to pewnie on . Jej mama otworzyła mu drzwi . Wszedł na górę , zapukał do jej pokoju po czym wszedł. - Cześć mała - powiedział do niej i uśmiechną się na swój sposób dość ładnie .  - Nie mów tak do mnie ! Co przyszedłeś mnie zaliczyć ?! Proszę możesz to teraz zrobić i zakład będzie Twój ! - krzyczała do Niego. - Ale jak , skąd o tym wiesz ? - nie miał pojęcia jak zachować się w tej sytuacji . - Co już nie chcesz ?! no proszę , daję Ci wolną rękę , możesz wygrać ten swój cholerny zakład ! - mówiła do Niego , gestykulowała dziwnie rękoma . - Ale to nie tak , to był tylko idiotyczny zakład , nie wiedziałam jaka jesteś dopóki Cię nie poznałem , przepraszam Skarbie - tłumaczył się dalej . - Nie chcesz ?! To nie  , wynoś się i nie chcę Cię nigdy więcej widzieć ! - on spojrzał na Nią tym błagalnym wzrokiem , poczym spuścił głowę i wyszedł. Ona rzuciła się na łóżku i płakała , ale była silna , nie chciała się załamywać . Chciała mu pokazać ile stracił. Dziewczyna normalnie chodziła do szkoły chodź nie było to łatwe , bo chodził z nim do jednej klasy , ale dawała radę. Impreza szkolna , na którą od dawna mieli iść razem. Nie zrezygnowała z niej  , poszła na Nią z kimś innym , on też tam był . Bawiła się świetnie , a może tylko sprawiała takie wrażenie ? - tak zdecydowanie to drugie. On był jakiś dziwny przez całą imprezę nawet na Nią nie spojrzał. Nagle muzyka przestała grać . Na scenę wyszedł on , nic nie mówi tylko od razu zaczął śpiewać. Piosenka był o niej . Stała pod sceną a łzy spływały po jej policzkach , uśmiechała się do Niego . Na koniec dodał - Skarbie przepraszam , kocham Cię - . Zszedł ze sceny i podszedł do Niej. Stali n przeciw siebie , patrzeli w swoje oczy , nic nie mówili - nie musieli , rozumieli się bez słów. On wyciągną do Niej rękę , ten ostatni taniec był ich . Po imprezie odprowadził ją do domu , nie szli za rękę , nad nie mówili nic. Byli na miejscu , ona musnęła Jego policzek swymi ustami i powiedziała tylko - Do zobaczenia - poczym weszła do domu , przez okno widziała jak odchodzi z rękoma umieszczonymi w kieszeniach i spuszczoną głową , nie mógł rozgryźć tego ca planuje dziewczyna , nie był do końca przekonany czy ona mu wybaczyła , a jeżeli nie to czy wybaczy. Usidła zmęczona na łóżku , wzięła do ręki i zaczęła pisać sms - a , gdy skończyła wysłała Go do Niego . On odczytał wiadomość , w której napisane było : Jestem moją miłością i nie potrafię bez Ciebie żyć , jednak nie umiem Ci wybaczyć , nie teraz . Za bardzo mnie zraniłeś . Dajmy sobie trochę czasu , wiem , że to trudne ale tak będzie chyba najlepiej .  Chłopak był totalnie załamany i żałował tego co zrobił. - Jak mogłem tak skrzywdzić najważniejszą dla mnie osobę ? - zadawał sobie to pytanie każdego dnia . Widywał ją w szkole , ale to nie było to samo , nie witał ją czułym pocałunkiem , byli jak zwykli znajomi jedynie na Cześć , jednak oboje się bardzo kochali . On nie mógł już wytrzymać bez Niej , bez jej uśmiechu , zapachu , bez jej oczu , bez jej słów , tęsknił . Nie rozmawiał z Nią dwa tygodnie . Napisał do Niej :  'Skarbie , nie mogę tak dłużej , powiedz mi proszę czy dasz mi druga szansę ? Nie mogę bez Ciebie żyć ' . Ona odpisała mu na to : ' Miałam nadzieję , że napiszesz , spotkajmy się za 15 min w parku , tam Ci wszystko wyjaśnię ' . Oboje znaleźli się w umówionym miejscu . - Skarbie - powiedział  do Niej gdy tylko ją zobaczył , ona podeszła do Niego i oboje zatopili się w czułym pocałunku -wszystko było już dla Niego jasne . | aut. Ja .