powiedz mi proszę, czy to jest dom jeśli
Ci, którzy w dłoniach mnie do niego przynieśli
dziś nie wyciągną tej dłoni pierwsi
już dawno pozwolili to wszystko spieprzyć.
powiedz mi proszę, czy to jest bariera?
ja już od dawna w objęciach Lucyfera
dla reszty liczy się tylko kariera
i tak każdego dnia zaczynamy od zera.
błądząc wzajemnie we własnych brudach
choć biblia wmawiała mi wiarę w cuda
dziś nie wierzę, że cokolwiek się uda
nawet gdy zacznę odnajdywać się w trudach
powiedz mi proszę, podejdź i oceń
skreśl sens moich nieprzespanych nocek
wykrzyknij głośno, że na darmo się pocę
próbując zlepić w całość te wszystkie niemoce.
daj mi nadzieję, pokaż kierunek
udowodnij mi, że naprawdę umiem
ogarnąć bałagan, odzyskać szacunek
a nie genetycznie ze wszystkim tu runę
tylko nie mów mi kurwa 'ej już nie warto
czas pogodzić się z rozdaną kartą'
może jeszcze kiedyś będę miała farta
los nie skończy dawać na nieistotnych fantach.
wyciągnij mnie z bagna, chwyć mnie za ręce
zrozum, naprawdę nie oczekuję więcej
być może w zamian dostaniesz to serce
bez wartości, bez wiary w jutro i w szczęście
jeśli będziesz chciał, możesz na mnie liczyć
ale z góry przepraszam, bo to życie w dziczy
doprowadza do tego, że już nie usłyszysz
o losach dziewczyny z sąsiedniej ulicy.

kominiarski wierch. <3