Trampki nad Miedwiem. Dawno temu i nie prawda.
Nie ważne jak wspaniałym będziesz człowiekiem,
samotnie nie zmienisz świata.
Nie ma już mnie. Jestem tylko ja. Jak zwykle zakochana. Jak zwykle w wyobraźni. Ja pełna sprzeczności, zyjaca w kilku swiatach na raz. Ta bez pamięci, a jednak poruszająca się w czasie do tyłu.
Zapamietaj, że życie ma różne smaki, że każdy człowiek na świecie jest inny.A jest nas pare miliardów, mój drogi. Bo widzisz ja nie potrafię żyć. I nadano mi nawet złe imię. Jak mam być więc tym kim jestem, skoro wszystko mnie zasłania? Dlatego ja nie potrafię zyć. Nienawidze i kocham życie jednocześnie.
i