*3 lata później*


Kuba siedział w samochodzie. Wracali do starego domu, wprowadzali się na nowo po 3 latach. Chłopak nie zapomniał, dalej miał w głowie Laurę, swoją wielką miłość. Wyglądając przez okno samochodu myślał o tym co dziewczyna robi i jak ułożyło się jej życie. Żałował, że wtedy odszedł bo wiedział, że powinien zostać mimo wszystko. Przyjaźnili się tak długo, że takie zachowanie nie powinno mieć miejsca. Posmutniał na wspomnienie tych cudownych lat przyjaźni, nie umiał sobie tego wybaczyć. Mimo powrotu nie chciał się widzieć z dziewczyną, bał się jej reakcji na to, że wtedy ją zostawił. Zmarnował cudowną przyjaźń, wypominał to sobie każdego dnia. Teraz miało być mu jeszcze trudniej i sam nie wiedział jak sobie z tym poradzić. Kiedy dojechali pod dom, od razu poszedł do swojego pokoju. W sumie nic się w nim nie zmieniło, był tylko trochę bardziej pusty. Chłopak podszedł do biórka i z szuflady wyjął ramkę z ich wspólnym zdjęciem. Dobrze wspominał dzień kiedy zrobili to zdjęcie, byli razem na wakacjach nad morzem. Uśmiechnął się lekko do własnych wspomnień i odstawił ramkę na biórko gdzie zawsze było jej miejsce. Wiedział już co musi zrobić żeby nie żałować przez następne dni. Wyszedł z pokoju i układając w głowie plan, ruszył w stronę domu Laury.