może morze?

Może to i miało zawsze sens. Świetne rozwiązanie dopóki jest zależne od Twojej decyzji. Mając wpływ na to, co dzieje się wokół Ciebie znacznie łatwiej podejmuje się decyzje, w końcu sam jesteś kowalem własnego losu, nie ma rzeczy niemożliwych i w ogóle świat należy do Ciebie (Mateusz Grzesiak byłby z Ciebie dumny), ale czy na pewno to ten cel, który daje Ci szczęście? Samodzielność w decydowaniu? Możliwość zmiany? A może jednak w pewnym momencie nie masz już czego zmienić? A co jeśli jednak gdzieś istnieje ta owiana aurą tajemniczości granica? Może marzenia mają swoje granice? 

W dobie telefonów, które piszą to co mówisz, w dobie makijażu w aparacie i butów o regulowanym obcasie. W dobie rzeczy niemożliwych, w dobie przyszłości, która jest codziennością. W tych czasach naprawdę istnieją granice? (Mateusz Grzesiak byłby już podwójnie dumny, gdyby nie wnioski). Podobno warto spełniać marzenia. Z tym, że nikt Ci nie powie jak będzie wyglądał Twój świat po ich spełnieniu. Nikt Ci nie zagwarantuje, że piękne małżeństwo nie skończy się hucznym rozwodem, a świetlana kariera jedynie rozbudowanym CV i epicką samotnością. Marzenia jak marzenia, każde wiążą się z decyzją, teorią wyboru. Odwagą w budowaniu własnego planu i skrupulatnym jego wykonywaniu. O ile.. to zależy od Ciebie. O ile Ty możesz decydować, o ile wszystkie konsekwencje będą tylko Twoją zasługą. Nie potrafimy brać odpowiedzialności za zachowania innych. Panicznie się boimy zmian, jeżeli decyzja nie zależy od nas. Łatwo jest wszystko zmieniać jeżeli odpowiadasz tylko za siebie. Może zmiany wcale nie są takie dobre?