mod: P.

Nie wiem jak długo, i jak daleko. Nie wiem jak szybko i jak niespodziewanie. Ale coś musi się zmienić. Zatrzymałam się w grudniu i trwam. Zima... Wiosna nigdy się nie zaczęła. Trwam tak, nieustająco i byle jak. W uczuciowo- emocjonalnej zimie... Zamarzłam w grudniu i nie odtajałam. I czuję jakby jutro nic nie miało się zmienić. Ale musi. Już od tak dawna czekam na wiosnę, już prawie jej dotknęłam, już była bliska i namacalna, ale za szybko stwierdziłam, że nadeszła. I nieoczekiwanie moje lodowe królestwo runęlo. Kolory wiosny okazały się być tylko światem rozszczepionych barw. Złudzeniem, o którego istnieniu nagle się dowiedziałam. Znów zbieram kryształki lodu, buduję złudzenia, i czekam kiedy nareszcie będę miała powód by je zostawić i iść w stronę skąd wieją ciepłe wiatry. Zima... Gdyby tylko mogła od razu przerodzić się w królewską, ukochaną jesień. Nie było lata w tym roku, nie było wiosny. Tylko zima... Chociaż jesień powinna być w pożądku.

Zła passa. Minęla ułuda, minęło podekscytowanie.