już nie wiem co mam sens,

nie wiem co prawdą a co kłamstwem jest

nie wiem co jest dobre, a co złe

Mistrzu blagam Cię, oświeć mnie!

ziemia pode mną się zapada

czy bliska jest już moja zagłada?

potrzebuję wskazówki

chcę zejść na właściwą ścieżkę

powiedz, czy jest ratunek dla mnie jeszcze?

każdy ma przecież szansę na stanie się lepszym człowiekiem

tak, trzeba płakać nad rozlanym mlekiem

bo sam odpowiadam za dokonane czyny

i przepełnia mnie poczucie winy,

że taką się stałam..

czy tego chciałam?

myśli rwą me wnętrzości na strzępy

człowiek na prawdę potrafi sam w sobie być tępy
szkoda, że tak późno sobie to uświadamia

i w swej bezsilności zaniecha szukania
leku na swe błędy
wiadomo, nikt nie jest święty
ale nigdy nie jest zapóźno
by zmienić swe cenne życie
zacząć wszystko od nowa
wziąc się za robotę bo nie wystraczą słowa..

takie o..nieskładne, bez sensu..