Kiedyś o mnie zapomnisz, tak jak zapomina się jak smakowała wczorajsza kawa, albo tak jak zapomina się o zeszłorocznym śniegu. Zapomnisz dokładnie tak, jak o tym ile papierosów spaliłeś poprzedniego dnia, i jaki był temat naszej ostatniej rozmowy. Zapomnisz tak samo, jak nie pamiętasz miejsca naszego pierwszego spotkania, tak samo jak tytułu pierwszej piosenki którą śpiewałeś mi podczas wspólnie spędzonego czasu. Zapomnisz, jaki ból był wymieszany z pierwiastkami szczęścia i jak przyspieszał oddech. Zapomnisz jak wpływałam na poprawę Twojego humoru, i o tym jak starałam się pokolorować Ci świat.Zapomnisz pojedyncze słowa, gesty, myśli. Zapomnisz, jak iskrzyły się moje oczy,patrzące na Ciebie, jak wyglądał mój uśmiech spowodowany czystym szczęściem. Zapomnisz jak przegryzam wargę, jak patrzę na Ciebie tym wyjątkowym spojrzeniem. Zapomnisz ile dla Ciebie zrobiłam, poświęciłam i wycierpiałam. Zapomnisz ile razy doprowadziłeś mnie do łez,i ile razy wymazywałeś całe zło z każdym razem gdy doprowadzałeś mnie do uśmiechu. Ty kiedyś zapomnisz jak smakowało moje imię, jak przyjemnie było trzymać mnie w ramionach, czuć mój oddech na swojej skórze. Zapomnisz jak lubiłeś się ze mną drażnić, jak łaknąłeś mojej bliskości, lubiłeś dotyk ust. Zapomnisz kolor moich oczu, i ton głosu. I będziesz żyć w spokoju, łykać złudzenia w pigułkach każdego pojedynczego ranka, ale nic nie będzie takie samo jak nasza samotność we dwójkę, jak nasze bycie razem osobno.

I tylko czasem, rzadkimi chwilami pomyślisz o mnie z bólem, który uświadomi Ci ile straciłeś. na swoją własną, niemą prośbę.