foto: Serdeczności Ania Kopeć

Siedzę i dojadam tort z wieczoru panieńskiego. To jest najlepszy tort na świecie. Bo i cały ten sobotni wieczór był wspaniały. Za dwa tygodnie o tej porze będę już żoną. To jest chyba dobry czas, żeby z pewnymi sprawami się rozliczyć, pewne sprawy zostawić za sobą i do nich nie wracać. Pewnych ludzi i relacje pogrzebać we wspomnieniach. Przestać mieć nadzieję, że coś powróci. Że coś można inaczej, ale można. Jestem słaba w zamykaniu rozdziałów, ale otwieranie nowych mi pomaga.

Wciąż jeszcze potrafię się zdziwić życiem, ale mam tę jadną rzecz, która jest niezmienna i niezmiennie ważna. Ta jedna jedyna, której wciąż doświadczam. Moja jedyna pewność.

Może to miejsce też powinnam już opuścić. Może tylko zmienić.

Nie wiem sam, co by się ze mną stało,

gdybym ciebie nie poznał.

Na nikogo już czekać nie miałem,

dobry czas dał nam się spotkać.