Bąbelkowe odwiedziny

Po całym roku akademickim, dwóch pełnych semestrach udało się! W piątek w końcu odwiedziły mnie moje studentki. Bez silnych przeżyć się nie obeszło, ale już nikt nie chce o tym pamietać. Ważne, że dojechały całe i zdrowe. Zakolegowały się z wiejskim życiem i moimi zgredkami. 

Jestem z siebie taka dumna, że w końcu dodaje jakieś nowe, świeże zdjęcie. Będzie ich jeszcze kilka zanim znów na drobną chwilkę przepadnę. Mam wakacje, ale chyba nie odczuje ich tak dotkliwie jak zawsze. Szczerze nawet teraz mam wrażenie jakby był to zwykły weekend, który kończy się za szybko. Śmieje się w duchu, że to po prostu starość mnie dopada i nie potrafię cieszyć się z wakacji tak jak robiłam to niegdyś. Chcę poświęcić trochę czasu dla odnowy umysłu i ciała, ale nie bardzo mi to wychodzi. Wstyd i hańba! Zapuściłam się w książkach, w ćwiczeniach, straszne lenistwo. Liczę, że wszystko jakoś powoli zacznie wracać do starej dobrej normy, życzcie mi tego.

"Cisza przyjacielu, rozdziela bardziej niż przestrzeń. Cisza przyjacielu nie przynosi słów, cisza zabija nawet myśli"