Wieś tańczy i śpiewa

Wczoraj byłam na festynie w Biedrusku i w ogóle nie wiem, dlaczego ludzie się na mię tak paczyli... Czyżby na co dzień nie widzieli kowbojskich kapeluszy?  W każdym razie kicałyśmy sobie z Izzy trochę po placu, trochę nie po placu, następnie pod sceną razem z małymi dziećmi i osobno (jedno młode się bało Adź, ciekawe czemu...), a potem zajmowałam się siedzeniem na ławce i nie piciem piwa. Piwo jest paskudne i nic nie zmienia żurawina czy limonka  jest paskudne i koniec.  Później Izaura poszła na chwilę, a nie było jej dłużej, więc stwierdziwszy, że mnie porzuciła, poturlałam się do Daniela i podziwiałam niemieckie literki (z bezpiecznej odległości). Rozmawialiśmy o... cóż, zabrzmiałoby to dwuznacznie, gdyby to streścić w trzech słowach, więc nie powiem...  Reasumując - wytwarzam własne pole grawitacyjne. Od niego pokicałam już prosto na autobus, ale zboczyłam z kursu ujrzawszy (a właściwie usłyszawszy) na horyzoncie Izzy, która odprowadziła mnie kawałek. Co mi wtedy mówiła słyszało pół Biedruska, ale to i tak tajemnica!  W ogóle to poczułam się kochana i było śmiesznie. Powinnam wpadać tam częściej!

Mam umówioną wizytę u lekarza. Na listopad. Jak nie zdechnę do tego czasu, to się wybiorę. Logiczne, nie? Ale o zwolnienie z WF muszę się postarać wcześniej... Da radę.