Boję się, że nigdy tego wszystkiego nie zmienię..

że zawsze będzie tak samo.

Lecimy na półmetek, może będzie moim antydepresantem.

http://www.youtube.com/watch?v=VytP9gQoJqQ

Kiedyś na słońce rzucałem się z motyką
Kiedyś w słońce,w świata końce złamany szedłem donikąd
By odnaleźć siebie
Gdzie zgubiłem się- sam nie wiem
Rozwiany zimnym powiewem wątpliwości bez litości
I szukałem się w deszczu
W trudnych wersach mądrych wieszczów
W zgiełku myśli poplątanych, w twarzy luster popękanych
Na próżno 
Dzień spokoju w pytań roju był jałmużną
Świat mi wpoił, że kto boi się temu głowę urżną
A ja bałem się o jutro, zamknięte bożą kłódką
Chciałem wejść, choć na krótko, w jutro złudną tylną furtką
Na nic, i patrzyłem jak widz tani jak wolnością opętani
Wciąż plujemy na to co jest między nami
Dziki taniec na nic istnień rzucanych na szaniec
Granic zdeptanych, by ranić, za nic
Przywróć mnie do manii..

deep