chłód

Nie wiem czy to świat marzeń jest moim światem, czy to marzenia determinują jakikolwiek mój świat. Bez względu na to co jest przez co pobudzane należy wziąć pod uwagę swoisty antagonizm realistyczno-uczuciowy. I nagle tworzy się pustka, bez wyrazu. Znajdź swój wyraz. Przecież ten świat musi jakiś być, on istnieje to i ja istnieję. Przyjmuję formę kogoś w byciu nikim. Ale gdzie wyraz? Zgubiłam się w fikcji własnych oczekiwań.

Oczekiwania mogę postawić na równi z rutynowym przeliczaniem. Zawiodę się jednym, zaskoczę się drugim. Tu podziękowania dla wszystkich za pamięć o kolejnym roku tej śmiertelnej choroby zwanej życiem.

Ciągle spadam, chce się wznieść, czuję kolejny cios w skrzydła. Spokojnie, beznamiętnie prędzej nieoczekiwanie życie stracę niż durną nadzieję.

http://www.youtube.com/watch?v=m65jhGwtWrg