Jezusmaryja.

Umrezarazumre.

Nienawidzę chorować, to mnie zabija.

Jest taka piękna pogoda a ja siedzę w łóżku.

Cudownie jest.

Nie mam siły nic zjeść a co dopiero zrobić sobie kawę.

Nawet nie słucham muzyki, bo wszystko jest mi obojetne.

Chciałabym móc schować się i nie dawać znaku życia przez jakiś rok.

Wtedy poukładałabym sobie pewne sprawy i to, co się rozjebało w mojej głowie.

Mimo wszystko mam przy sobie najcudowniejszego przyjaciela pod słońcem.

Tyle ostatnio się dzieje, że nie nadążam stawiać kroków.

Poznawianie nowych i ciekawych ludzi jest dla mnie czymś przyjemnym.

Ostatnio zdałam sobie sprawę ile uśmiechu sprawiłi mi ludzie z Warszawy.

Są tak bardzo kochani i tak prawdziwi, że jak pomyślę, iż zobaczę ich dopiero 23 lipca to aż mi smutno.

Tęsknie za Wami, Misie.

Chciałabym też naprawić swoje relacje z kilkoma osobami, ale co ja mogę, kiedy dana osoba zachowuje się jak dziecko i woli udawać, że się nie znamy.

To przykre, że ludzie tak mnie traktują, bo jestem osobą, która nie szuka konfliktów i z każdym chce mieć dobry kontakt.

Cóż, nic nie zrobie.

W ogóle teraz tak sobie myślę, że dawno nie pisałam co u mnie.

Ostatnie czasy wcale tu nie wchodzę, bo nie mam jakoś czasu.

Może pora znów zacząć troszkę rozpisywać się na tym portalu, by osoby, które lubiły i lubią czytać moje notki, miały uśmiech na twarzy, że Jusia wróciła do dawnego pisania.

Mówiłam co u mnie?

Jak już wiecie to jestem chora i nie mam na nic siły, co nie zmienia faktu, że mój uśmiech znikł.

Jest dobrze, nawet bardzo.

Zmieniłam podejście do wielu spraw i ludzi, co spowodowało, że już nie dam się ranić, tym, którym sprawia to satysfakcję, że mają mnie w garści jak i moje uczucia.

Jestem niezależna od samej siebie i z wielkim krokiem idę do przodu.

Niedługo pójdę do pracy i czas będzie mi jakoś leciał, zajmę się czymś pożytecznym i przestanę rozmyślać nad przeszłością, która przypomnina mi o sobie każdego dnia.

Muszę w końcu zaopiekować się osobami, które są dla mnie ważne i pokazać im, że naprawdę ich kocham.

Muszę po prostu zacząć żyć, od nowa.

Z nowymi postanowieniami i nowym ja.

Dasz radę, Jusia!

ASK