Niezdecydowana Żelkożerczyni.

Hahah, na prośbę Ewci (wiem, że to czytasz, Horanówno! ; D) z Niallerem <333

Hah, już postanowiłam. Opowiadanie sie pojawi, jednak na pewno nie na tym blogu ; )

Najprawdopodobniej uklecę coś na onecie i będzie <3

Dobra, nie przedłużając, zapraszam do czytania : )

I hope U like it! ; )

______________________________________________

Zgłodniałaś, a w domu nie było słodyczy, więc postanowiłaś wybrać się do Tesco. Założyłaś pierwszy lepszy ciuch na siebie i byle jak spięłaś włosy, bo ci się spieszyło. Za niedługo miał lecieć twój ulubiony serial! 

Jednak na nic to. Miałaś prawie pełen koszyk różnych łakoci, ale brakowało ci jednej rzeczy do kompletu. Stałaś przed półką z żelkami dobre dziesięć minut i nie mogłaś się zdecydować na żaden smak. Wieloowocowe misie? A może kwaśne jabłkowe? Chociaż nie, nie... Owoce leśne? Kwaśne owoce leśne?

- Cholera, cholera, cholera! No i które ja mam wybrać?!  No przecież zaraz nie zdążę na (tu wstaw sobie nazwę swojego ulubionego serialu [M jak Miłość będzie brzmieć głupio, uwierz ; P])! - jęknęłaś, łapiąc się za głowę. - A może wezmę dwie paczki?... Albo trzy?...

W akcie desperacji przytłoczona ilością różnych wyborów, których mogłaś dokonać, usiadłaś na podłodze i złapałaś się za głowę. ,,Dlaczego muszę być taka niezdecydowana?!" - pomyślałaś zła na samą siebie.

Już od dłuższej chwili słyszałaś, że ktoś chichra się za twoimi placami, ale nic sobie z tego nie robiła. Ot, głupie dzieciaki, pomyślałaś. Jednak teraz ktoś wybuchł tak gwałtownie śmiechem, że aż się przestraszyłaś i w ułamku sekundy odwróciłaś się do osoby wydającej tak głośne dźwięki.

No cóż. Zamarłaś.

Niecodziennie widzi się swoje chodzące spełnienie marzeń w hipermarkecie, prawdaż?

Wytrzeszczając gały perfidnie gapiłaś się na Nialla Horana, opierającego się o półkę, bo ze śmiechu prawię się przewracał, który najprawdopodobniej słyszał cały twój wcześniejszy wywód o wyborze żelków. Postanowiłaś grać twardą i niewiedzącą kim jest Nialler.

- A ciebie co tak śmieszy? - zapytałaś, unosząc jedną z brwi. Blondynek popatrzył na ciebie, ukradkiem wycierając łzę ze śmiechu. Fakt, że właśnie miałaś ochotę skakać i piszczeć ze szczęścia nie ułatwiał ci grania pozorów.

- Nic szczególnego. Urocza jesteś, wiesz? A na sesyjkę z ulubionym serialem polecam dużą paczkę Haribo - zaśmiał się, wyciągając rękę w twoją stronę, żebyś mogła wstać. Ochoczo ją ścisnęłaś i dałaś sobie pomóc. ,,MÓJ BOŻE, PRZED CHWILA DOTKNĘŁAM DŁONI NIALLA HORANA!" - pomyślałaś. 

- Duże Haribo? No tak! Klasyka! Że też wcześniej na to nie wpadłam! - uśmiechnęłaś się, ładując do koszyka największą paczkę, jaką znalazłaś. Po chwili odwróciłaś się do Niallera, mówiąc: - Dziękuję za pomoc.

- Naprawdę jesteś urocza - powiedział ciszej, wpatrując się swoimi przepięknymi oczami w twoje. Poczułaś, że masz w głowie pustkę. Kompletną pustkę, nicość, próżnię, czarną dziurę. - Mogłabyś dać mi swój numer?

- Co? - wypaliłaś. Byłaś pewna, ze blondynek coś do ciebie mówił, lecz kompletnie nie zarejestrowałaś co. 

- Pytałem, czy mogłabyś mi dać swój numer, śliczna - zaśmiał się. ,,Mój Boże! Ten śmiech będę pamiętać do końca świata!" - przemknęło ci przez myśl.

- Oczywiście! - zreflektowałaś się. - Daj mi telefon, to wpiszę - poprosiłaś, wyciągając rękę. Wpisałaś się pod nazwą ,,Niezdecydowana Żelkożerczyni ; )", uśmiechając się pod nosem.

- Zadzwonię po twoim serialu... Też go oglądam - uśmiechnął się Niall, puszczając ci oko i odszedł gdzieś w stronę mrożonek. Stałaś w miejscu jeszcze chwilę, obserwując, jak wybiera pizzę, po czym tanecznym krokiem, nucąc pod nosem w kółko ,,NIALL HORAN NAZWAŁ MNIE ŚLICZNĄ!" ruszyłaś do kasy. 

Szczerze? Nic nie zapamiętałaś z tego odcinka, bo za każdym razem, kiedy brałaś żelka wciąż i wciąż przed oczami stawała ci scena z Tesco.