The Moon

To boli, bardzo.

Tak jakby moje serce było krojone na plasterki. Powolutku, pomalutku na części, mniejsze, wieksze, grubsze , cieńsze.

Śą dni, godziny ,minuty lepsze, czasem gorsze, mroczniejsze. Jest kryzys i go nie ma, jest ból i ucieka.

"Ps. na lotnisku byłam taka dzielna, nie płakałam. Myślałam sobie, że jeszcze się spotkamy, przecież ten czas minie tak szybko.... a dziś jak ojciec spytał czemu cały czas siedzę w domu, bo taka ładna pogoda, czemu siedzę przed monitorem zamiast wyjsc ze znajomymi...poryczałam się, uciekłam przed "monitor", bo  ty jesteś taaak daleko. Zawsze widziałyśmy się praktycznie co tydzień, czy to piwko  czy impreza, zawsze udawało nam się znaleźć dla siebie czas by trochę niego ze sobą spędzić. Jutro się widzę z Pauką, tylko z nią, bez ciebie... a potem już zostanę tylko sama, samiusieńka. Wiem są inni, ale oni nie są wami, was nie zastąpią... te wszystkie komunikatory telefony czy inne , to nie to samo co rozmowa z wami kiedy siedzicie obok, kiedy wasz głos, śmiech czy płacz są takie czyste, przejrzyste, nie zniekształcone..."

Coś dziwnie brzmi, coś dzić dziwnie wygląda, pewnie to przez pełnie..

And you can see my heart beating
You can see it through my chest
And I'm terrified but I'm not leaving
Know that I must pass this test
So just pull the trigger