Etap człowieka.

Przerażające jest to, jak szybko można się zmieniać. Kiedy się rodzisz jesteś przyjęty na świat jako geny twoich przodków. Fakt jest w tobie, że nie umiesz udoskonalić siebie, bo w końcu jesteś mały i nieświadomy. Wszystko, co robisz jest tym, co dali ci twoi przodkowie, bo oni stworzyli cię w połowie. Drugą połowę ukształtowujesz za pomocą tego, jak się wychowujesz i z kim. To kim będziesz w przyszłości odpowiada za ciebie w danej chwili twoje środowisko. Poznajesz świat za pomocą sprawności oczu, nosa, uszu i rąk, ale również i twoich reszty ciała. Świadomy swojego piękna nie doceniasz życia ani nie burzysz się o to, jakie masz w danej chwili na sobie ubranie. Wychowujesz się pod opieką, masz w czym chodzić, masz co jeść, masz powód do tego jak ukazać szereg zębów i inne mimiki twarzy. Później idziesz na etap dziecka. Wiesz, co ci smakuje, a co nie, ukazujesz emocje wszystkie za pomocą mimiki twarzy przyglądając się w lustrze, czasem nabroisz, czasem popłaczesz świadomy swoich czynów po ukończeniu działania. Odróżniasz dobro od zła, płacąc rozmową, jeśli zrobisz nie taki ruch, jaki zrobić powinieneś. Lubisz dużo się bawić, lubisz spędzać czas na świeżym powietrzu, lubisz jeździć na rowerze, lubisz zwiedzać i lubisz poznawać nowe rzeczy, które podkładają ci rodzice pod nos. Uczysz się życia. Wchodzisz w etap nastolatka, kiedy świadomie i racjonalnie jesteś w stanie decydować za to, jak wyglądasz i za to, co robisz. Rodzice ci pomagają, ale możesz radzić sobie sam. Albo jesteś dzieckiem, gdzie czas dziecka jeszcze u ciebie trwa, albo jesteś już pod dorosły. Zaczynają się pierwsze przyjaźnie, pierwsze problemy, pierwsze oznaki buntu, pierwsze miłości, pierwsze wszystko. Ukształtowujesz to jak wyglądasz i to kim jesteś za pośrednictwem tego, czego zdążyłeś się nauczyć. Najlepszym etapem jest etap nastolatka. Uczysz się, ale wciąż jesteś świadomy tego, czego masz nie robić, by nie popełniać jak najwięcej błędów. Większość ma wspaniałe dzieciństwa mimo innych przykrości. Oceniam to raczej za pośrednictwem etapu do nastolatka, będąc wciąż nim póki co. Najlepszy czas, kiedy możesz grać na gitarze, doskonalić się w dziedzinach języków, czytać dużo książek, analizować to, gdzie się dana rzecz znajduje, zakochać się tak, aby racjonalnie podejmować decyzje wobec drugiej osoby, opiekować się rodzicami tak, aby docenili nas i to, jak nas wychowali, uśmiechać się do ludzi, aby ukazywali w naszą stronę podobny gest, upijać się do nieprzytomności, aby był pierwszy przypał, martwić się o ludzi, którzy martwią się o nas, jeździć i zwiedzać świat, a przede wszystkim żyć. h