wehikuł czasu po naszemu

 fot. hreczka

Słuchając "Welcome home" pogrążałam się we wpomnienich.

To już nie wróci, jesteśmy coraz dalej. Gdzie wszyscy sie podziali?

Gdzie ci ludzie? Gdzie ta atmofera? GDzie te bestroskie chwile?

Brak wydarzeń, które podtrzymywały dotąd na duchu.

Nie ma już na co czekać, jakaś pustka...

Chwile niepewności rozwiały ostatnie dni.

Siano, gwiazdy, mały wóz(!), radocha i podniecanie się wszystkim czym się da.

Zima oficjalnie ropoczęta. Czekamy do wiosny?

 Nie!!!

 Cieszymy się chwilą, dniem, każdą wspólną minutą . Zbudujmy nowe mosty.

Będziemy tamtędy przechodzić dopóki do czegoś nie dojdziemy.

Wehikuł czasu po naszemu:

"To nie minęło

ten klimat ten luz

wspaniali ludzie

znowu wrócą

jutro wróca już"

Twórczość Oli.

Nasz ukochany próg, był się sprogował.