ROZDZIAŁ II

ROZDZIAŁ II

Koło godziny 9, słońce, które przebijało się przez wielką, brązową zasłonę, obudziło Annie.

Znajdowała się w swoim pokoju, chociaż niedokońca pamiętała jak wróciła do domu. Miała nadzieję, że odwiózł ją Martin.

Przewracając się z boku na bok, próbowała jeszcze zasnąć. W końcu, wyciągnęła rękę na szafkę nocną i wzięła telefon.

Żadnych wiadomości od Catherine. Zastanawiając się, czy zadzwonić, czy nie,  doszła do wniosku, że napewno jeszcze śpi, a  

odezwie się popołudniu. Wstała, nałożyła na bose nogi pantofle i zeszła na dół, zrobić sobie jakieś śniadanie.

- Dzień dobry - powitała ją mama, ubrana już w strój do pracy.

- Cześć. Jest coś na śniadanie ?

- Zrób sobie tosty. Ja zaraz wychodzę.

,, No tak'' - pomyślała - ,, Ty nigdy nie masz na nic czasu''

Wyciągnęła toster z szafki kuchennej, włożyła kromki i czekała na zielone światełko. Usiadła przy stoliku i położyła głowę na zimny blat. Tak bardzo źle się czuła. Najwidoczniej wczoraj przecholowała. Nagle usłyszała dzwonek telefonu. Pobiegła na górę, zaczęła szukać telefonu, aż w końcu wyczuła go pod koudrą. Dzwonił Martin.

- Halo ? - odebrała, schodząc do kuchni po tosty.

- Annie, okłamałaś mnie wczoraj - wypalił od razu.

Poczuła jak pięką ją policzki i robi jej się gorąco.

- Jak to ?

- Catherine do tej pory nie ma w domu.

Nie ma jej w domu?! 

- Jak to ? - ponowiła pytanie.

- Nie odbierała ode mnie, stoję właśnie pod jej domem i czekam aż wróci. Mówiłaś, że wróciła do domu, bo źle się czuła.

- No bo tak było - brnęła dalej w kłamstwa. - przynajmniej tak mi powiedziała.

- Naprawdę nie wiesz gdzie jest ?

,, Co ja mam mu odpowiedzieć ? Zawieść przyjaciółkę i powiedzieć prawdę, czy okłamać przyjaciela ?''

- Martin, muszę kończyć. Zadzwonię do Ciebie za pół godziny. - rozłączyła się, nałożyła tosty i od razu wykręciła numer do Catherine.

- Abonent czasowo niedostępny, proszę zadzwonić później - mówił automat, a dziewczynie co raz bardziej podnosiło się ciśnienie.

- Włącz ten telefon, włącz ten telefon !  - prosiła.

Oddzwoniła do Martina i oznajmiła, że za 20 minut będzie pod domem koleżanki. Szybko się ubrała, wzięła klucze i wybiegła z domu.

Kiedy podążała w kierunku , jednopiętrowego domku rodzinnego, czuła dziwny ucisk w żołądku. Miała złe przeczucie. Jeśli jej się coś stało ? Czuła się za nią odpowiedzialna. Catherine była strasznie narwana, często robiła głupstwa, najpierw robiła, później myślała,  a ona musiała ją później z tego wyciągać. 

,, Powiem mu'' - zdecydowała.

Zobaczyła samochód Martina, tuż za domem koleżanki. Podbiegła i wsiadła na miejsce pasażera z przodu. 

- Słuchaj... ona wczoraj .. poszła się spotkać z jakimś facetem - wyznała.

- Słucham?! Czemu nie powiedziałaś mi od razu ?!

- Poprosiła mnie, żebym ci nie mówiła. Przepraszam Martin, nie chciałam. Ona... nie chciała ci mówić, bo wiedziała, że będziesz zazdrosny, a musieli coś załatwić i miała wrócić.

- Ale nie wróciła ! A jeśli jej się coś stało?! Pomyślałaś o tym ?!

- To niemożliwe. Na pewno zaraz wróci do domu.

Siadła głębiej w siedzeniu, oparła się i popatrzyła na zegarek.

,, Jeżeli za pół godziny się nie pojawisz, zabiję cię Catherine '' - pomyślała.

podoba się ? lajk : https://www.facebook.com/pages/HAPO/570628592962181?ref=hl