wieści zza winkla.

film anioły i demony, mimo mojego nastawienia, okazał się nie być taki zły jak jego poprzednik. nie zasnęłam, więc słodkim snem, zaraz po jego włączeniu. choć taki był mój zamiar, moja wola i mój kaprys.

ze względów nie posiadania telwizora, ani innej rzeczy odbierające fale telwizyjne, nie licząć starej anteny na szczycie mebli, która i tak podłączona jest tylko do kontaktu, a i to dlatego tylko, że od czasu eksplozji telewizyjnej w roku ubiegłym lub jeszcze dalej, nie dałam rady wypiąć wtyczki z kontaktu za staromodnym segmentem. a może i nie.

pozostaje mi tylko dryfowanie po bezpaństwowych wodach oceanu internetowego. z przepaska na oku. ale internet i tak mam do dupy.

od czasu podjęcia szalonej decyzji dotyczącej nauki administrowania poszerzam krąg znajomych. głównie o sąsiadów, których po trzech latach wreszcie zaczynam poznawać, powoli, pojedynczo, po kolei. przypadkowo najczęściej, jak to zawsze sie zaczyna.

nie płacę rachunków, bo lubię czuć adrenalinę. ale wmawiam sobie również inne rzeczy. jak na przykład to, że moje włosy wyglądają dobrze. i, że urosną szybko.

a spadanie ze schodów jest spoko i trendy.