Pierwszy rok za mną, pisanie pracy na karku i jak zwykle, kiedy wszystko się wali jak domek z kart jestem tu.

Nie wiem czy to zbieg okoliczności, czy poprostu potrzeba, ale jak zwykle ląduję tu. Czytając stare wpisy człowiek widzi jaki był głupi, ale... inne priorytety, zmartwienia, kłopoty i miłostki.

Cholernie tęsknię za taką sobą. Cholernie tęsknię za rozgadaną, męczącą pierdołami Olą, której głównym problemem jest to jak pomalować włosy, albo w co się ubrać. Taka byłam fajna. Teraz nie jestem. 

Tak się bardzo chciało dorosłości, a teraz mi uszami wychodzi. Gra nie warta świeczki - wakacji brak, przyjemności niewiele, ale za to same zobowiązania i ograniczenia. Chrzanić takie interesy.

Chcę się zawinąć w koc i mieć się do kogo przytulić. 

TERAZ!

W TYM MOMENCIE!