Depresyjne \m/ myśli.

By być sobą, każdą chwilą.

Los rzuca nam wyzwania, za każdym razem sumuje nasze czyny, czasem dając fory.

Może to tylko próba przed czymś większym, przed katastrofą, albo wyzwoleniem?

Jedno co wiem. Zaczeło się chujowo to skończy się jeszcze gorzej.

Oby moje obawy były mylne, szkoda ludzi.

Rośnie we mnie złość, jak mam to wszystko oceniać po ostatnich dwóch/trzech miesiącach?

Po co to wszystko? Wszystko co spierdolone dotyka mnie? Właśnie kurwa nie, a i tak mam jeszcze większą ochotę spierdolić dalej niż mi się do tej pory udało. Plus to, że boli mnie, że wiem(i widzisz z reguły pragnę wiedzieć wszystko, przecież mnie znasz)

Ironią jest to, że kiedy gnębi mnie zło tego świata marzę o spokoju, lekkiej głowie, a kiedy wszystko jest świetnie nudzę się niemożliwie. Za każdym razem chcę stawiać sobie coraz większe wyzwania. Pragnę więcej pieniędzy, więcej miłości, a to i tak nie o to chodzi... Kiedy będę mógł ponieść się wodzy fantazji? Kiedy te cholerstwo wredne odpuści?

Pomijając, jest dobrze, za dobrze. Jednak za dużo. Pozostaje silna motywacja i cud.

Mam nadzieję, że teraz zrozumiesz.

Na koniec kawałek na jutro, bo jutro będzie inaczej. Pośpiewałbym.

PS: Jestem chujem :D