"Dzień dobry, proszę Pana!

Czy wie Pan, że wczoraj było piękne? Nie spałam całą noc, proszę Pana. Może to wina pełni& A może nasza wina? Może to wina naszego pierwszego spotkania, proszę Pana? Przypadki chyba nie istnieją. Nie wierzę, że można przypadkiem znać kogoś, nie znając go. Że można na pierwszym spotkaniu tak zachłannie kraść wzrok obcej osoby. Że można z nią rozmawiać i nie widzieć końca. Chcieć opowiedzieć tej jednej osobie wszystko od początku, całe swoje życie. Bez tajemnic. Czy to źle, proszę Pana, że zaraz po niemym pożegnaniu naszych oczu, zatęskniłam? Czy to źle, że noszę w sobie niepojęte pokłady uczuć? Czy nie boi się Pan przygarnąć emocjonalnej bomby? Może to tylko moje subiektywne odczucia. Może Pan już nie zadzwoni. Może wymaże Pan z pamięci ten spacer w mrozie. Może wymaże Pan te oczy, co rusz spotykające się nieśmiało.