Ty bijące serce miyndzy górami,
Babiom i Tatrami.
Piyknie ci się nisko kłaniom,
na ciebie poziyrom.
Twoja ziymio niewielko,
ale rada widzym ciebie.
Porośniynto lasami, mokrymi młakami
i siumnymi, a wartkiymi potockami.
W zimie kozes nom odpocąć
po ciynski robocie,
dajes nom cas pomyśleć,
a smrecki odziywos
w biołom pierzyne.
W lecie się radujes,
nom kozes robić,
ziymi rodzić.
Bywoj! moja Orawo.
Rośnij coroz wiynkso,
zebyś się nie hanbiyła,
boś sama se w Polsce
miejsce swoje wyznacyła.
Maria Karkoszka