vghvghhgkh

 Czy tylko mnie irytuje, ze ta czcionka jest rozowa? 

Lubie rozgrzebywac stara zgnilizne, choc przyznam, ze gdyby nie moje lenistwo, ten blog juz dawno by nie istnial. Po prostu nie chce mi sie kasowac kazdego zdjecia osobno, jako, ze podobno nie ma innej opcji. Jesli to czytasz, kimkolwiek jestes, znaczy, ze rowniez lubisz tam grzebac.

Ludzie przychodza i odchodza, taka jest kolej rzeczy. Nie mozna sie zmusic do pewnych przyjazni.

W tym duzym miescie czuje sie troche jak w Newcastle. Znowu musze uwazac na kazdy krok. Miedzy jednym a drugim kesem pod 77 sushi odkrywam, ze takie rozwiazania sa najlepsze. Po raz pierwszy od dlugiego czasu moge rozmawiac z kims normalnie, wlasciwie to ludzie w Instytucie sa wzglednie normalni. Nikomu nie przeszkadza, ze spie w autobusie i gadam z ksiazkami Gibsona. Nikt mnie do niczego nie zmusza, nie przykleja nalepek. Brakowalo mi tego. 

Czasami nawet tesknie za Wastelands, ale lacinskie deklinacje pomagaja zapomniec jak nic na swiecie. 

Patrze na te martwe w srodku domki. Komar przyklejony do szyby, zasypia.