i znowu się zaczyna, dzisiejszy rekord to zaledwie 8 herbatek

zdenerwowałam się, bo obejrzałam film, który nie skończył się tak jak chciałam

jutro i pojutrze historia => nie mam już zapału

coraz bardziej robi mi się smutno, nie przez to, że nie mam tego czego pragnę tylko raczej dlatego, że ostatnio ta relacja polega tylko na słuchaniu, dawaniu siebie i zachowywaniu się tak dla kogoś w ten sam sposób, który ja sama potrzebuje

to jest jakieś patologiczne

ciągle szukam, ciągle nie mam tego, ciągle czuję tą pustkę i mam coraz bardziej wyraźne wrażenie, że długo tak nie pociągnę

chcę coś od życia, od innych, od tych najbliższych

i tak muszę wołać o zainteresowanie, i tak muszę przypominać, dawać sugestie czy zachowywać się jak stara zrzęda 

potrzebuję jakiegoś wyjścia, jakiegoś pomysłu, promyka, czegoś pozytywnego, bo takie COŚ nie będzie długo ze mną współpracowało

muszę pisać, wyrzucić, nadać nazwy i powoli szukać pewnych zapalników, które podładują i postawią kolejny przecinek po kolejnej wygranej

to boli, ale tylko mnie

bo za szybko się angażujesz, dziecinko