memento mori.

Wróć myślami do dzieciństwa - kim chciałeś/aś wtedy zostać? O czym marzyłeś/aś? Czy udało Ci się spełnić choć część z ówczesnych marzeń? :) 

Hm.. Od dziecka chciałam być dobrym oraz szczęśliwym człowiekiem. Marzyłam o tym, by w przyszlości mieć dobrą, opłacalną pracę, męża jak mój tatuś, bo to najlepszy mężczyzna na świecie! A za nim 3 moich braciszków :D . Chciałam mieć rower, iść na koncert mojego najukochańszego zespołu - COMA, mieć dobre oceny, znać swoją wartość, mieć przyjaciela (niekoniecznie człowieka), który wiele by dla mnie znaczył. Wiedzieć/poznać smaki różnych doznań - smutku, radości, rozpaczy, przenikliwego bólu, pełnego szczęścia. Chciałam być panią od historii, bądź kimś, kto dzięki swojej pracy przysłuży się społeczeństwu. W sumie, na dzień dzisiejszy: mam rower, byłam na koncercie COMY, mam dobre oceny, znam swoją wartość, miałam najlepszego przyjaciela, jestem na dobrej drodze, by być osobę ze służby zdrowia - pielęgniarką/ratownikiem medycznym. Doświadczyłam już wielu doznań - smutek kiedy coś mi nie wychodziło, radość chociażby z tego, że świeci słońce, rozpaczy kiedy straciłam najbliższego przyjaciela, bezodwrotnie.. Przenikliwego bólu, kiedy szłam na pogrzeb kolegi, tego uczucia nie da się wymazać z pamięci.. No i w końcu pełnego szczęścia, kiedy byłam zakochana, a najpełniejsze szczęście jest wtedy gdy mogę być z całą rodziną, przy stole na rodzinnym obiedzie. Siedząc obok Pawła, Grzesia, Tomka, Pauliny, mamy, taty i babci. Wtedy jestem najszczęśliwszym człowiekiem pod słońcem. Mimo, że każdy sobie dogryza jak może to w koncu rodzina, którą kocham najmocniej na świecie. A i swoją chcę mieć na jej wzór. :) To chyba tyle, ładny poemat wyszedł :o

Jedno pytanie, wiele myśli, długa odpowiedź.