To niesamowite, jak pewna sytuacja, zapach, wspomnienie, może nam tak charakterystycznie ukazać przeszłość. Coś, co pamiętamy. Coś, co tkwiło przez tyle lat w zakamarkach naszej głowy. Nie zawsze jest to miłe doznanie, bo są sytuacje o których wolelibyśmy zapomnieć, a mimo to wciąż pamiętamy. To nasza indywidualna sprawa. To coś co nie wyjdzie na jakw jeśli tego nie chcemy. Więc czemu sprawia nam ból i problem? Może było to coś, czego się wstydzimy, może uczucie o którym chcemy zapomnieć, ale czy warto zapominać o uczuciach? Każda znajomość ma pewną wartość, czegoś nas uczy. Ostrożności, zaufania, miłości. Z każdej znajomości coś wyniesiemy i pommo tego czy trwa ona dalej czy się skonczyła, nie warto żałować. Nie warto zawracać sobie głowy czymś co minęło. Trzeba pogodzić się z przeszłością, bo nie cofniemy czasu. Nie zmienimy tego co się stało, bo jeśli tak by się dalo to świat byłby zbyt prosty. Każdy byłby idealny, a wtedy wszyscy tak zatraciliby się swojej osobie, że nie odczuwaliby współczucia, ani troski o innych. Chyba nikt nie chce takiego życia. Dlatego nie warto skrywać to, czego się wstydzimy. O uczuciach mówi się wprost. Poprzez rozmowę wyrabia się zaufanie. Nie trzeba bać się tego co mówią o tobie inni, bo ci, którzy w to wierzą pokazują tylko jak płytkimi osobami są. Wierzą w plotki. Świadczy to o ich dziecinności i naiwności. Nie wiem jak można wyrobić sobie opinie o kimś kogo się nie zna. To żałosne.

*

"Człowiek może postąpić dziesięć razy źle, potem raz dobrze i ludzie z powrotem przyjmują go do swoich serc. Ale jeśli postąpi odwrotnie: dziesięć razy dobrze, a potem raz źle, nikt już więcej mu nie zaufa"