Tęsknię strasznie za naszymi wspólnymi terenami...

Lala miała najlepsze przyspieszenie w galopie na świecie!

Kochała się ścigać.

Nauczyłam ją chodzenia na czoło, potem już szła prawie (małe wyjątki się zdarzały) jak CZOŁG.

Do zalewu oczywiście najpierw musiałam wejść ja :D ale dzielnie weszła za mną i bawiła się wodą.

Ścięte drzewa w lesie, poukładane przy boku drogi też stały się mniej straszne.

Rzeka i przechodzenie przez most także okazały do przejścia.

Na wylatywanie bażantów spod kopyt też dało radę! Tylko się wzdrygała i szła dalej jak gdyby nigdy nic.

Wiem, że stała się odważniejsza.

A nie ma nic lepszego na świecie niż widzieć jak koń ufa Ci i jego spojrzenie staje się spokojniejsze, gdy pokazujesz mu, że nie ma się czego bać...

ps. Jestem z tego dumna.