Muszę być silna cz. 16

 Kochani oto bardzo krótka część, którą udało mi się napisać. Przepraszam, że taka krótka, ale naprawdę teraz nie bardzo mam kiedy pisać, bo mam duuuuże zaległości w szkole i muszę to nadrobić. Mnóstwo zeszytów do przepisywania, zadań i nauki, bo ominęłam kilka kartkówek i dwa sprawdziany. Przepraszam :c Póki co pisana na szybko część, ale mam nadzieję, że się podoba. :3 Nie wiem kiedy kolejna, może w ciągu tygodnia.. Muszę wrócić do szkoły i ponadrabiać =/

* Kawałek poprzedniej części: "(...) Właśnie chciałam nacisnąć klamkę od drzwi do damskiej toalety, gdy te ku mojemu zdziwieniu otworzyły się same. Zareagowałam natychmiast i odskoczyłam, nie chcąc oberwać. Jednak to co tam zobaczyłam ogromnie mnie zszokowało."

W drzwiach stał Karol. Bardzo zdziwił mnie fakt iż znajdował się w damskiej toalecie, ale jeszcze bardziej to, że była z nim jakaś laska. Spojrzałam na nich jak na kosmitów.

 - Było super, dziękuję. - powiedziała dziewczyna wieszając się na chłopaku. Mimowolnie w moich oczach pojawiły się łzy. Odwróciłam się na pięcie i pędem wybiegłam z willi Marcina. Nie było pod jego domem żadnej taksówki, postanowiłam więc wrócić pieszo. Szłam cała drżąc. Nie tak miała wyglądać ta impreza. Wyobrażałam to sobie inaczej. Zupełnie inaczej. Skręciłam w moją ulicę i obejrzałam się słysząc kroki za sobą. Tak, to był Karol. Biegł za mną wykrzykując coś, ale nie miałam najmniejszej ochoty z nim rozmawiać. Wpadłam do domu jak burza, pozostawiając mamę w osłupieniu bez żadnych wyjaśnień. Niedbale zrzuciłam ze stóp buty i boso wbiegłam po schodach na górę. Oddychając ciężko otworzyłam drzwi od mojego pokoju i wsunęłam się do środka. Zaryglowałam drzwi. Nie chciałam zamykać się przed mamą, ale tym razem musiałam. Zrezygnowana opadłam na łóżko i zaczęłam płakać. Jak on mógł się tak zachować? Co go napadło? Wiele pytań kłębiło się w mojej głowie, ale nie miałam najmniejszej chęci się nad tym zastanawiać. Od teraz jednak znałam prawdziwe oblicze Karola. Straszny kobieciarz i szybko się po mnie pocieszył. Rozmyślałam bardzo dużo, kilka razy nawet przerwała mi to mama. Była bardzo zdziwiona i zdenerwowana moim zachowaniem, ale nie byłam w stanie z nią porozmawiać, więc odprawiłam ją do siebie krótkim wyjaśnieniem - mam zły dzień. Co chwilę wydzwaniał Karol, pewnie z przeprosinami, ale ignorowałam to. W końcu po przepłakanych siedmiu godzinach zasnęłam.

                   KLIKAĆ FAJNE  I KOMENTOWAĆ PROOOSZĘ <3