W życiu 3 razy płakałam przez urodziny.

Pierwszym powodem było spędzenie ich bez mamy, od tak niby taka głupota, ale wtedy mnie dotknęła, że akurat tego dnia będzie musiała być daleko ode mnie.

Drugi powód odezwał się dopiero po kilku miesiącach, w dniu moich 18 urodzin ojciec jak co roku nie pałał zbytnim zapałem by złożyć mi życzenia, jednak złożył je mojej siostrze pare miesięcy później w dniu jej urodzin. To bolało.

Trzeci i ostatni powód zabolał mnie bardziej niż głupie zachowanie mojego ojca, nie ma w życiu nic gorszego niż brak pamięci ludzi o których względy najbardziej chcesz zabiegać, chcesz ich nazywać przyjaciółmi i chcesz mieć poczucie, że są na swój sposób w 100% Twoi. To miażdzące uczucie którę cię wbija w ścianę z każdą godziną, każdym następnym dniem bez głupiej wiadomości "oh spóźniłam się, wszystkiego najlepszego".

Można by machnąć na to ręką, nie wszyscy mają pamięć do dat, ja też nie mam dlatego lubię je spisywać by później ich nie pomijać.

Ale dla mnie głupie 'wszystkiego najlepszego' jest jak 'hej pamiętam, że istniejesz', dlatego po prostu pękło mi serce.