Czekam....

Chciała bym poprostu go jeszcze spotkać.

Czy to miłość.?

Nie uważam tak. Może dlatego że pomimo tych 10 lat tak naprawdę go nie znam. Nie wiem do końca jak jest, jakie ma wartości w życiu, cele, marzenia. Poprostu chciałabym go zobaczyć, jego uśmiech, jego zarumienione policzki, oczy które patrzą tylko na mnie.

A jeśli było by coś z tego więcej.?

Jeśli tak by było z mojej i jego strony, że czuła bym że on mnie potzrebuje, akceptuje, chce mnie, rozmów ze mną, czasu spędzonego, jeśli poczuła bym coś czego nie jestem w stanie opsać .? Tak zrobiła bym dla niego wszystko, poszła bym z nim na koniec śwata. Kochała bym go do końca swych dni i o jeden dzień dłużej. Lecz tak nie jest i śmiem wątpić nigdy nie będzie. Nigdy nam się nie przydarzy a mogło by. Czekam...

A wiesz co jest w tym najgorsze.?

Myśl że czekasz na coś czego nigdy  nie będzie.

W czoraj z Nim pisałam. Pisałam co u mnie się działo przez ostatni rok, jak była ze mną i umnie źle, otworzyłam się przed nim.

Około 5 nad ranem napisał że Przysneło mu się. Poczułam jakby mi ktoś dał policzka w twarz. Myślałam że mogę na niego liczyć. Widocznie nic go nie obchodzę. Nie pomógł mi, a go potrzebowałam. Ja zrobiła bym dla niego wszysko. Chcoćby napisał o 3 nad ranem, że jest źle,  czy przyjade. Choćby nie wiem jak była bym przy nim.

Pęka mi serce.

Pomocy.... co ja mam dalej robić.?