"Kochaj ją mocno, gdy najmniej na to zasługuje

wtedy najbardziej tego potrzebuje.."

I znów nasza rozmowa zakończyła się kłótnią. I znów moje oczy są mokre. Czemu? Czemu nie potrafimy sie porozumieć? Czemu nie możemy dojść wspólnie do kompromisu, mieliśmy się oboje starać, oboje walczyć o nasz związek, o to co budowaliśmy tak długo, i czemu po raz 45641562165 wydaję mi się że to się sypie. Jeśli ja Ciebie nie widzę długo, ja cierpie. Wszystko staje nam na drodze do naszego wspólnego życia.. pogoda, transport, inne problemy, obowiązki, nauka, odpoczynek, sen. Nie ma już tylko nas, jesteśmy my- i wiele innych problemów, ważniejszych od miłości. To jest życie, musimy to zrozumieć, wycierpieć, lecz ciężko, ciężko sie przyzwyczaić do myśli że nie jestem tylko ja na tym świecie, cieżko spojrzeć dalej niż na czubek własnego nosa. Tym bardziej mi jest ciężko przyzwyczaić sie do braku Ciebie. Próbuje mi, uwierz mi staram się, ale cieżko mi jest z tym, strasznie ciężko. Czasami wydaję mi się, że to nie jest zależne ode mnie, lecz to nie prawda, bo to ja jestem odpowiedzialna za swoje zachowanie. Nie chce Cię ograniczać, nie chcę żebyś nie miał własnego życia,nie chcę, lecz oczekuję tego, że też chwilami zatęsknisz za "naszym" wspólnym czasem, bez zmartwień. Tak bardzo Cię teraz tu pragnę, pragnę Cie przytulić, pocałować, wyznać Ci jak bardzo Cię kocham i to jak bardzo za Tobą tęsknie. Lecz Ciebie tu nie ma, nie ma i nie będzie przez dobre pare dni. Nie mam pretensji, wiem, że nie dasz rady, lecz ty również nie miej do mnie o to pretensji że ja najnormlaniej w świecie tęsknie, tęsknie tak jak kochająca dziewczyna powinna tęsknieć za swoim mężczyzna. Jesteś dla mnie najważniejszy, ilekroć razy to powtarzam wydaje mi się, że jest to coraz bardziej dla Ciebie obojętne. "Wydaje mi się" , więc nie denerwuj się na mnie. Wiem, dużo rzeczy mi się wydaje, ale po prostu ja tych myśli nie potrafie ugasić, już one męczą mnie od dłuższego czasu, bo tak naprawdę nigdy poważnie o tym nie porozmawialiśmy, nigdy nie doszliśmy do wniosków, bez kłotni, na spokojnie, nigdy. Dla mnie ta sprawa nadal jest nie wyjaśniona, lecz nie naciskam, wiem, że Ciebie to drażni, wiem. Przepraszam, dlatego to przemilczam. Ale chcialabym usiaść i porozmawiać w cztery oczy o tym tak naprawdę, na poważnie, jak już powinniśmy to dawno zrobić, ale porozmawiać tak z miłością, tak jak prawdziwy facet kocha swoja jedyną kobietę, tak z czułością i szacunkiem.

bywa i tak.

dzień załamki, kotuś myślałam że mi w tym nie pomożesz.

..