...

no to mnie wzieło na wspomnienia.

przeglądając zdjęcia, włączając muzykę mam przed oczami to co było kiedyś. wszystkie dobre i złe chwile, wszystkie wypady, wszystkie przypały, WSZYSTKO! to jak z małego "słodkiego" dziecka, które dało wszystkim popalić wyrosłam ja. osoba, która dorasta i już zaczyna myśleć na przyszłość. osoba, która potrafi teraz patrzeć w przeszłość i powiedzieć, że nie żałuje ani jednej chwili. jeśli się pojawiły jakieś błędy to właśnie tak powinno być. żałuje jedynie wypowiedzianych niektórych słów, wypowiedzianych w złości. spoglądając w przeszłość widzę jak się zmieniłam, jak podchodzę do życia. kiedyś? miałam wszystko daleko gdzieś, robiłam wszystko nie przemyślanie, rzucałam słowa na wiatr. teraz? zaczynam doceniać życie, wszystko staje się ważniejsze. boję się, że skrzywdze osoby które są ważne i ważniejsze. wystarczy, że już straciłam przyjaciół. chciałabym to wszystko naprawić, chciałabym żeby było tak jak dawniej leczy tak się da? czy oni zrozumieją, że chciałam dobrze? zakończyłam dwie wspaniałe pasje, które mnie trzymały przy uśmiechu. czy tego mi brakuje? BRAKUJE i to cholernie. odkąd pamiętam smykałka to śpiewania, wszystkie konkursy to wspaniałe wspomnienia i nowe doświadczenia. handball, zaczęło się wszystko przez przypadek a zaczeło tyle znaczyć. wszystkie turnieje, wszystkie wylane łzy na treningach, wszystkie wygrane jak i porażki, wylany pot walcząc o każdy punkt. zaprzepaściłam szansę na wszystko. nie ma już szans by wrócić do tego, co dawało mi szczęście. dojrzewam, patrze z innej perspektywy na świat. teraz nie liczy się melanż, alkohol czy inne. chciałabym żeby pewne osoby zrozumiały, że niektóre słowa wypowiedziane do nich są po to, by je ratować, by je wyciągnąć z tego wszystkiego. nie chcę, żeby więcej osób przeze mnie cierpiało. za dużo łez już się przeze mnie wylało. teraz to ja wylewam te łzy, łzy szczęścia czy smutku ? sama nie wiem. muszę ogarnąć swoje myśli! dziękuję wszystkim którzy dalej są przy mnie i wspierają mnie w tym co robie. pomimo, że z niektórymi widuję się bardzo rzadko ale wiem że mogę polegać na nich zawsze.

smutek