Wszyscy już są.

Śniło mi się, że latam.
Jutra nie ma.
I nie będzie jutro też.
Koniec szkoły, wiesz.
Że niby taki etap w życiu.
Wkraczam w dorosłość.
Rzekomo.
Gest kłamcy?
Chyba ich wszystkich popierdoliło.
A może to mnie popierdoliło?
Czasami jestem zły.
Wściekły, wkurwiony.
I patrzę na swoją ex na miniaturce po prawej, jak robi coraz debilniejsze miny do zdjęć.
Kiedyś jeszcze na swój sposób bawiło mnie to jej egzystencjalne pierdolenie.
Jacy żałośni wydają się niektórzy ludzie z perspektywy czasu.
Ludzie, którym przypisywałem tyle cnót, tyle zalet.
Których miałem za coś więcej, niż tylko puste egzystencje.
I nawet nie mam siły tego usuwać.
W sumie nawet poprawia mi to humor. 
Na swój chory, pojebany sposób.
Czasami.
Ten świat można już wyleczyć chyba tylko ołowiem.
Kazali mi wierzyć.
Skurwysyny.

Oceniają mnie jak książkę.
A zapomnieli, jak się czyta.
Jam Alfą i Omegą, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec.